‘Coördinator worden? Vooral doen!’

Ewoud Kok is sinds 2006 collectecoördinator, wijkhoofd en collectant voor Amnesty. Eerst in Rotterdam en sinds zijn verhuizing in 2008 in de Utrechtse binnenstad. ‘Het is een heel sociaal gebeuren. Ik vind het leuk om ieder jaar weer dezelfde collectanten te spreken en ook weer nieuwe mensen te ontmoeten.’
‘De collecteweek ging dit jaar op 9 maart van start. Ewoud Kok had de collectebussen uitgedeeld zodat in de Utrechtse binnenstad, net als in de rest van Nederland, collectanten de straat op konden om geld in te zamelen voor Amnesty. Maar toen kondigde de overheid op 12 maart een eerste lockdown af vanwege het coronavirus. Amnesty moest daardoor de collecte afbreken.’

Welk effect had de coronapandemie op jullie collecte?

‘De lockdown kwam halverwege de collecteweek. Als gevolg daarvan kwam de helft van de collectanten met een lege bus terug omdat zij nog niet hadden gecollecteerd. Ik was zelf ook van plan de laatste zaterdag van de week langs de deuren te gaan. De opbrengst was daardoor veel lager dan normaal.
Bij het inleveren van de collectebussen bij mij thuis moest ik maatregelen treffen: ik had ontsmettingsgel klaargezet en zorgde dat de stoelen op ruime afstand van elkaar stonden. Iedereen deed er heel makkelijk over en hield goed afstand.’

Waarom werk je eigenlijk mee aan de collecte?

‘Omdat ik mensenrechten belangrijk vind. Ik stel me altijd voor hoe ik het zou vinden als ik in een land zou opgroeien waar ik niet kan zeggen wat ik wil en waar veel onrecht is. Dat zou ik vreselijk vinden. Dan zou ik het heel fijn vinden om solidariteit te voelen van mensen die mijn leed zien.’

Waar vind je je collectanten?

‘Als coördinator hoef ik geen collectanten te zoeken, dat doet Amnesty. Ik krijg een lijst opgestuurd van mensen in mijn gebied die ooit hebben aangegeven te willen collecteren. Die mensen stuur ik een mailtje. Ze komen bij mij hun collectebus ophalen en inleveren. Dan tellen we samen de opbrengst.’

Wat vind je ervan om zelf te collecteren?

‘Ik moet bij de eerste twee deuren altijd een figuurlijke drempel over. Dan denk ik aan iemand ver weg, opgesloten in een cel en denk ik: waar maak ik me druk om? Daarna gaat collecteren vanzelf. Over het algemeen zijn de reacties ook heel positief. Na afloop heb ik een goed gevoel en een gevulde bus.’

Welk moment is je bijgebleven?

‘Ik belde een keer om een uur of twee, drie ’s middags aan bij een studentenhuis. Een jongen in badjas die duidelijk net uit bed kwam deed open. Hij ging het huis weer in en bleef zeker tien minuten weg. Toen hij terugkwam had hij een handvol stuivers en dat was het. Dat vond ik heel grappig en vertederend.’

Wat zou je willen zeggen tegen mensen die overwegen collectecoördinator te worden?

‘Vooral doen! Het is heel leuk en je leert allemaal mensen in je buurt kennen. Je hoeft geen ster te zijn in het organiseren, want je krijgt goede hulp vanuit Amnesty’s hoofdkantoor. En als je het eenmaal een keer gedaan hebt, ben je er hooguit een stuk of acht avonden aan kwijt, van de aanloop naar de collecte in december tot de afronding begin april.’

En hoelang ga je er zelf nog mee door?

‘Ik ben van plan nog flink wat jaar collectecoördinator te blijven, maar eerlijk gezegd ben ik bang dat het in 2021 weer niet helemaal door zal gaan. Hopelijk biedt dit een kans om te experimenteren met nieuwe vormen van collecteren.’