Uitlevering en mensenrechten

Uitlevering is het uitwijzen van een persoon die verdacht wordt van een misdrijf naar een land dat daarom verzoekt.

Volgens het VN-verdrag tegen marteling is het verplicht om een folteraar uit te leveren of te berechten in het land waar deze verblijft. Internationale normen verbieden het uitleveren van personen die marteling of wrede behandeling te wachten staat. Voor Nederland is dit onder meer aanleiding geweest om geen personen uit te leveren die de doodstraf zouden kunnen krijgen.

Uitlevering of overdracht

Tussen de landen van de EU, en bijvoorbeeld ook tussen staten binnen de VS, spreekt men van ‘overdragen’ of ‘overleveren’ van verdachten en veroordeelden, niet van ‘uitleveren’. In mei 2004 werd in Nederland een wet aangenomen die voorziet in een snellere ‘overleveringsprocedure’ tussen landen van de Europese Unie. Ook als een verdachte wordt overgeleverd aan een internationaal tribunaal of het Internationaal Strafhof, heet dat niet uitlevering maar overdracht.

Uitlevering van asielzoekers naar een land waar zij vervolging te vrezen hebben is refoulement. Dat is verboden volgens het Vluchtelingenverdrag.