Geweld tegen vrouwen
Bij geweld tegen vrouwen gaat het onder meer om verkrachting en andere vormen van seksueel geweld, gedwongen prostitutie en handel in vrouwen, en seksegericht geweld, zoals het dwingen tot pornografische activiteiten en het dragen van bepaalde kleding, en opsluiting in huis.
Een studie van een werkgroep voor de VN-commissie voor mensenrechten uit 1988 noemt als praktijken die schadelijk zijn voor de gezondheid van vrouwen en kinderen onder meer:
- Vrouwenbesnijdenis;
- Andere vormen van verminking;
- Dwangvoeding;
- Vroeg huwelijk en vroege zwangerschap;
- Praktijken die geboorteregeling beperken;
- Voorkeur voor mannelijke kinderen.
Tot de schendingen die speciaal vrouwen treffen behoren ook:
- Verkrachting en andere vormen van seksueel geweld;
- Gedwongen prostitutie en handel in vrouwen;
- Seksegericht geweld, zoals het dwingen tot pornografische activiteiten en het dragen van bepaalde kleding, en opsluiting in huis.
Geweld tegen vrouwen: schending van mensenrechten
De VN-verklaring over geweld tegen vrouwen (1993) veroordeelt uitdrukkelijk het huiselijk geweld. Geweld tegen vrouwen is volgens de definitie van de verklaring ‘elke daad van geweld op basis van gender die resulteert of kan resulteren in lichamelijke, seksuele of psychologische schade aan of lijden van vrouwen, met inbegrip van de dreiging van dergelijke gewelddaden, dwang of willekeurige vrijheidsberoving, ongeacht of dit plaatsvindt in het openbaar of de privésfeer.’ Dat geweld is een schending van mensenrechten als de overheid in gebreke blijft bij preventie en het vervolgen van de daders.
Geweld tegen vrouwen: tegenmaatregelen
Amnesty doet de volgende aanbevelingen om geweld tegen vrouwen tot staan te brengen:
- Staten moeten onomwonden alle vormen van geweld tegen vrouwen veroordelen. Die veroordeling is ook de bijzondere verantwoordelijkheid van publieke figuren.
- Het geweld moet worden voorkomen door een sterk internationaal en nationaal rechtssysteem, en door nationaal beleid.
- Geweld tegen vrouwen moet onmiddellijk worden onderzocht; bij betrouwbare beschuldigingen moet vervolging worden ingesteld.
- Er moeten voorzieningen zijn voor opvang en hulp, en ook voor de schadeloosstelling waarop slachtoffers recht hebben.
Mensenrechtenverdedigers
Tot de internationaal bekende mensenrechtenverdedigers die zich speciaal voor de mensenrechten van vrouwen hebben ingezet behoren Immaculée Birhaheka (Zaïre/Congo), Shirin Ebadi (Iran), Yakin Ertürk (Turkije), Asma Jahangir en Hinah Jilani (Pakistan), Irene Khan en Taslima Nasrin (Bangladesh), Catherine MacKinnon (VS), Nawal el-Saadawi (Egypte) en Hilda Verwey-Jonker (Nederland).
