Amerikaans Verdrag voor de Mensenrechten

Het Amerikaans Verdrag voor de Mensenrechten werd in 1969 aangenomen door de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) en werd in 1978 van kracht. Het verdrag is door de meeste lidstaten van de OAS bekrachtigd. Maar niet door de Verenigde Staten. Canada en verschillende Engelstalige Caribische landen hebben het zelfs niet ondertekend.

De VS wil zich onder meer niet binden aan de bepaling dat minderjarige misdadigers niet de doodstraf kunnen krijgen. Het verdrag werd de basis van de activiteiten van de Inter-Amerikaanse Commissie van de Rechten van de Mens en het Inter-Amerikaanse Hof voor de Rechten van de Mens.

In de commissie zitten zeven leden die voor vier jaar worden gekozen door de Algemene Vergadering van de OAS. De betekenis van de commissie nam de laatste jaren sterk toe, onder meer omdat bekende mensenrechtenactivisten erin werden gekozen (voorheen bestond de commissie vooral uit politici). De commissie kan klachten ontvangen van zowel staten als individuen. De commissie vraagt de betrokken regering om antwoord en doet aanbevelingen. De commissie kan de conclusies openbaar maken of de zaak voorleggen aan het hof.

Uitspraken

Het hof, dat in 1979 in het leven werd geroepen, bestaat uit zeven rechters. Het kan slechts rechtspreken als de aangeklaagde staat die bevoegdheid heeft erkend. Het hof heeft onder meer uitspraken gedaan over gevangenisomstandigheden, marteling en verdwijningen, waarbij regeringen werd opgelegd compensatie te betalen. Bij het Amerikaans Verdrag hoort een facultatief protocol voor sociaaleconomische rechten uit 1988 en een protocol voor afschaffing van de doodstraf uit 1990.

Lees hier het volledige verdrag.