Dwing Rohingya niet terug naar misbruik en discriminatie
De Internationale gemeenschap moet voorkomen dat Rohingya-vluchtelingen worden gedwongen terug te keren naar Myanmar, zolang zij gevaar lopen slachtoffer te worden van de campagne van etnische zuivering door het Myanmarese leger.
Deze week kondigden de regeringen van Bangladesh en Myanmar aan dat ze een werkgroep hebben opgericht. Deze groep gaat zich bezighouden met de repatriëring van gevluchte Rohingya. In minder dan een maand tijd zijn meer dan 500.000 Rohingya gevlucht voor het geweld van het leger van Myanmar in de deelstaat Rakhine.
Het is positief dat Myanmar en Bangladesh plannen bespreken voor de veilige terugkeer van Rohingya, maar dit moet een vrijwillig proces zijn en niet leiden tot een haastige en roekeloze poging om mensen tegen hun wil terug te sturen. Niemand moet worden gedwongen terug te keren naar een situatie van mensenrechtenschendingen en systematische discriminatie en segregatie.
Misdaden tegen de menselijkheid
De gruwelijke campagne van het leger van Myanmar tegen de Rohingya in de deelstaat Rakhine heeft geleid tot misdaden tegen de menselijkheid. De allereerste voorwaarde waaraan voldaan moet worden voordat er van repatriëring sprake kan zijn, is een onvoorwaardelijk einde aan het geweld. Daarnaast moet de regering van Myanmar een einde maken aan de diepgewortelde discriminatie die de Rohingya al decennia lang gevangen houdt in een vicieuze cirkel van ontberingen en misbruik.
Veiligheidszones en kampen
Rohingya-vluchtelingen zijn ook in de jaren 1990 en 2000 teruggestuurd naar Myanmar. Hun situatie daar verbeterde toen niet. Als ze worden teruggestuurd naar Myanmar, moet dat op een veilige en waardige manier gebeuren, onder toezicht van de internationale gemeenschap en de VN. De regering van Myanmar moet er alles aan doen om de verbrande huizen en vernielde dorpen weer op te bouwen.
De autoriteiten van Bangladesh hebben het ook gehad over het opzetten van ‘veiligheidszones’ in Myanmar. Hoewel dit goed is bedoeld, moeten we hiermee oppassen: de ‘veiligheidszones’ die in 1993 in Bosnië-Herzegovina en in 2009 in Sri Lanka werden ingericht, slaagden er niet in massamoorden en andere mensenrechtenschendingen te voorkomen. De autoriteiten van Myanmar hebben aangegeven kampen te willen oprichten in het noorden van de staat Rakhine. De kampen voor ontheemden die na het geweld van 2012 voor Rohingya werden opgericht, zijn echter niet meer dan openlucht gevangenissen. De mensen leven er onder erbarmelijke omstandigheden, en de toegang tot hulpgoederen wordt door de regering beperkt. Tienduizenden Rohingya leven geïsoleerd van de buitenwereld in deze kampen.
Voorkom herhaling van 2012
De internationale gemeenschap moet duidelijk maken dat er geen herhaling mag komen van 2012. Donoren moeten grenzen stellen en aangeven dat ze geen ‘oplossingen’ subsidiëren die leiden tot gedwongen terugkeer van Rohingya uit Bangladesh, of de segregatie van de Rohingya in stand houden. Als de internationale gemeenschap hierin niet slaagt, betekent dit niet alleen steun voor het doorgaan van de mensenrechtenschendingen tegen de Rohingya, maar ook de medeplichtigheid hieraan.
Lees het volledige Engelse persbericht
