Minister Blok moet tijdens bezoek aan Egypte aandringen op vrijlating fotojournalist

Aanstaande donderdag brengt minister Blok van Buitenlandse Zaken een bezoek aan Egypte. De mensenrechtensituatie in het land is nog nooit zo slecht geweest als nu. Amnesty International dringt er daarom bij minister Blok op aan om in zijn gesprekken met Egyptische overheidsvertegenwoordigers onder meer te pleiten voor de vrijlating van de fotojournalist Mahmoud Abu Zeid (29), ook bekend als Shawkan. Hem hangt de doodstraf boven het hoofd voor het maken van foto’s tijdens een demonstratie. Aanstaande zaterdag staat Shawkan voor de rechter.

‘Minister Blok heeft tijdens zijn bezoek, zo vlak voor de rechtszaak, een unieke kans om te pleiten voor de vrijlating van Shawkan,’ zegt Eduard Nazarski, directeur van Amnesty International Nederland. ‘Daarmee kan hij laten zien dat mensenrechten een centrale plek innemen in het buitenlands beleid van de Nederlandse regering.’

De doodstraf voor het maken van foto’s
Ondanks gebrek aan bewijs is Shawkan aangeklaagd voor 24 overtredingen, waaronder moord. Shawkan en 738 anderen werden op 14 augustus 2013 opgepakt tijdens een demonstratie van aanhangers van de verdreven president Morsi. Hij maakte foto’s van het brute, excessieve geweld van de Egyptische veiligheidsdiensten. Als gevolg daarvan kwamen honderden mensen om het leven.

In de gevangenis werd Shawkan gestompt, geslagen en gegeseld met een riem, waarbij de gesp in zijn oog kwam. Shawkan zit al meer dan vier en half jaar vast. Zijn gezondheid is in die periode sterk achteruitgegaan.

Langdurige eenzame opsluiting en de doodstraf
In 2017 nam het aantal doodvonnissen in Egypte met 70 procent toe. Er zijn wereldwijd slechts vijf landen die de doodstraf in 2017 vaker uitvoerden dan Egypte.

Uit nieuw onderzoek dat Amnesty eerder deze week publiceerde blijkt dat in Egypte tientallen journalisten, mensenrechtenverdedigers en leden van de oppositie in langdurige eenzame opsluiting worden gehouden. De omstandigheden in de isoleercellen zijn onmenselijk. In een aantal gevallen komen die omstandigheden neer op marteling.

Gevangenen worden vaak 23 uur per etmaal opgesloten en hebben vrijwel geen contact met andere gevangenen of familie. Ze worden geslagen en krijgen te weinig te eten en te drinken. Langdurige eenzame opsluiting wordt gebruikt om bekentenissen af te dwingen en als strafmaatregel voor gevangenen die protesteren tegen hun behandeling. In de zaken die Amnesty onderzocht gaat het om mensen die vastzitten vanwege hun politieke activiteiten.