Medische zorg geweigerd: Iran zet levens politieke gevangenen op het spel
De Iraanse autoriteiten spelen met de levens van gewetensgevangenen en politieke gevangenen door hen medische zorg te ontzeggen. Hierdoor is er een grote kans dat zij komen te overlijden of permanente schade oplopen zoals invaliditeit. Dat staat te lezen in het vandaag verschenen Amnesty-rapport.
Weigeren van medische zorg als straf
Het rapport geeft een macaber beeld van de medische verzorging in gevangenissen. Er zijn sterke bewijzen dat de rechterlijke macht, en met name de Openbaar Aanklager, en de gevangenisleiding de toegang tot medische zorg opzettelijk belemmeren. Vaak is dit bedoeld om de gevangenen te intimideren, te straffen of om hen te vernederen. Ook wordt het achterwege laten van een noodzakelijke medische behandeling gebruikt om ‘bekentenissen’ of een verklaring van ‘berouw’ af te dwingen.
Het recht op medische zorg voor gevangenen is vastgelegd in internationale en de Iraanse wetgeving. Desondanks mogen politieke gevangenen vaak geen dokter bezoeken. Wanneer medische zorg wordt geweigerd als straf of om een ‘bekentenis’ af te dwingen en gevangenen ernstig pijn lijden, is dit een vorm van marteling.
Een ‘bekentenis’ in ruil voor een medische behandeling
Zeynab Jalalian, een Iraans-Koerdische vrouw die tot levenslang is veroordeeld omdat ze lid zou zijn van een Koerdische oppositiegroepering, werd onder druk gezet om een ‘bekentenis’ te geven om een oogbehandeling te mogen ondergaan. Haar oogproblemen – die blindheid tot gevolg kunnen hebben – zijn waarschijnlijk veroorzaakt door marteling.
Artsen wuiven ziektes vaak weg als verzinsels. Omdi Kokabee die tien jaar gevangenisstraf kreeg omdat hij weigerde aan militaire projecten te werken, had vijf jaar lang nierproblemen. Toch werd hij niet behandeld. Toen hij uiteindelijk wel naar de dokter mocht, bleek hij vergevorderde nierkanker te hebben. Zijn nier is inmiddels verwijderd. Tijdens zijn ziekenhuisverblijf werd Kokabee aan zijn bed geketend.
Hongerstaking in hoop op medische zorg
Veel politieke gevangenen nemen hun toevlucht tot een hongerstaking, in de hoop dat hun verslechterde conditie hen wel toegang tot medische zorg geeft. Gevangenen riskeren hiermee wel verlenging van hun gevangenisstraf. Gewetensgevangene Alireza Rasouli, die drieënhalf jaar celstraf kreeg opgelegd, kreeg daar drie jaar bovenop nadat hij voedsel weigerde. Hij werd daarop beschuldigd van het ‘verspreiden van propaganda tegen het systeem’ via zijn hongerstaking. Rasouli lijdt aan een botziekte die hem ernstige pijn bezorgt.
- Lees meer in het rapport “Health taken hostage: Cruel denial of medical care in Iran’s prisons”
