Iraanse Nasrin Sotoudeh in hongerstaking

De Iraanse advocaat en activist Nasrin Sotoudeh zit een 38-jarige gevangenisstraf uit voor haar mensenrechtenwerk. Daarnaast werd ze tot 148 stokslagen veroordeeld. Sotoudeh streed tegen de doodstraf en de verplichte hoofddoek in Iran. Ze is nu in hongerstaking gegaan om de vrijlating te eisen van politieke gevangenen in Iran.

Dat blijkt uit een bericht van 11 augustus dat haar man Reza Khandan op Facebook plaatste. Daarin staat de volgende verklaring van Nasrin Sotoudeh:

‘Mensenrechtenactivisten,

Te midden van de coronacrisis, die Iran en de wereld in zijn greep heeft, zijn de omstandigheden voor politieke gevangenen zo zwaar en uitputtend geworden dat hun gevangenschap onder deze onderdrukkende omstandigheden onmogelijk is geworden.

De zaken van veroordeelde politieke gevangenen zijn gebaseerd op ongeloofwaardige aanklachten van spionage, het handelen tegen de nationale veiligheid, corruptie en prostitutie, en het vormen van illegale groepen op Telegram. Deze aanklachten kunnen tien jaar gevangenisstraf of de doodstraf tot gevolg hebben.

Veel van de beklaagden hebben vanaf het begin van hun zaak tot het vonnis wordt geveld, geen toegang tot een onafhankelijke advocaat of de mogelijkheid om vrijuit met hun eigen advocaat te communiceren. De rechters van de Revolutionaire Hof blijven de politieke gevangenen kortaf meedelen dat zij hun vonnissen slechts baseren op berichten van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten, en de ondervrager deelt de beklaagde het vonnis mee bij hun arrestatie.

Advocaten die boos reageren tegen de rechters van de Revolutionaire Hof, worden naar de gevangenis gestuurd. Beklaagden die ongeloofwaardige aanklachten tegen zich hebben horen eisen, krijgen de maximale straf, en in sommige gevallen zelfs meer dan de maximale straf. De politieke gevangene die zo’n straf kreeg onder deze oneerlijke omstandigheden blijft achter in ongeloof, hopend op een legale weg hieruit.

Hoger beroep, voorwaardelijke vrijlating, intrekken van de straf en uitstellen van vonnissen, alsook een nieuwe wet die de nadruk legt op het opleggen van minimumstraffen, zijn allemaal beloofd. Maar in buitengerechtelijke processen wordt het toepassen van deze wettelijke rechten overgelaten aan de discretie van de ondervragers. En zo worden de laatste deuren die openstonden voor politieke gevangenen gesloten. Veel van deze gevangenen komen nu in aanmerking voor voorwaardelijke vrijlating en zouden onder de toepassing van de nieuwe wet worden vrijgelaten, maar gevangenen worden nog steeds behandeld alsof de wet niet bestaat en alsof ze geen recht hebben op zulke wettelijke mogelijkheden. De verzoeken van gevangenen om via legale wegen naar hun zaak te kijken, blijven onbeantwoord.

Voor alle onbeantwoorde verzoeken en voor de eis om politieke gevangenen vrij te laten, ga ik in hongerstaking. In de hoop dat rechtvaardigheid zal komen in mijn land, Iran.

Nasrin Sotoudeh, vrouwenafdeling van de Evin-gevangenis, 11 augustus 2020.’

Achtergrond

Nasrin Sotoudeh zet zich al jaren in voor mensenrechten in Iran. Ze zat al eerder gevangen vanwege haar mensenrechtenwerk en wordt al lang geïntimideerd en lastiggevallen door de Iraanse autoriteiten. Amnesty International voert al jaren actie voor haar.