Indonesië: gewetensgevangene Teterissa overgeplaatst
Indonesië heeft Johan Teterissa en vijf anderen Molukse gewetensgevangenen overgeplaatst naar gevangenissen in Ambon. Hierdoor zitten ze veel dichter bij hun familie. De afgelopen jaren werden ze gevangengehouden op Java. Twee andere gewetensgevangenen zitten nog vast op Oost-Java in afwachting van hun overplaatsing.
Amnesty International vraagt al jarenlang om hun onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating. De laatste jaren werd ook aangedrongen om hen, in afwachting van hun vrijlating, op humanitaire gronden over te plaatsen naar detentiecentra dichter bij hun familie. Dat laatste is nu gebeurd.
Brieven Amnesty-supporters verhogen druk
De laatste twee maanden bezochten medewerkers van Amnesty Indonesië diverse regeringsinstellingen om hun oproep voor de onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van Johan Teterissa en andere Molukse gewetensgevangenen kracht bij te zetten.
Enkele medewerkers van de regering vertelden dat ze de duizenden brieven van Amnesty-supporters als een belangrijk pressiemiddel beschouwen om de vrijlating van gewetensgevangenen in overweging te nemen. In principe zijn zij het eens over hun vrijlating, maar hebben ze tijd nodig om dit goed te laten verlopen.
Achtergrond
Op 29 juni 2007 was er een feestelijke bijeenkomst in Ambon, de hoofdstad van de Indonesische Molukken. De toenmalige president Yudhoyono was daarbij aanwezig, evenals de leraar Johan Teterissa. Teterissa voerde samen met 22 anderen een traditionele dans op voor de president, waarbij ze met de vlag van de Zuid-Molukken zwaaiden. Die vlag is in Indonesië verboden.
Teterissa en de anderen werden beschuldigd van ‘rebellie’, een aanklacht die in Indonesië vaker wordt gebruikt om vreedzame activisten vast te zetten. Twee artikelen uit het wetboek van strafrecht bepalen dat het uitkomen voor je mening strafbaar kan zijn. Teterissa kreeg vijftien jaar celstraf. Hij zat in de gevangenis op Java, zo’n 2.500 kilometer verwijderd van zijn familie. Bezoek kreeg hij daar dan ook nauwelijks. Nu heeft hij zijn vrouw voor het eerst in tien jaar weer gezien.
