Hoe gaat het met de mensen voor wie we schreven tijdens de Schrijfmarathon?

Op 10 december 2016 voerden duizenden Nederlanders actie tegen onrecht tijdens de jaarlijkse Schrijfmarathon. Hoe gaat het nu met de mensen voor wie we toen schreven?

Fomuso Ivo Feh – Kameroen

Ivo werd opgepakt vanwege een lollig bedoeld sms-je aan zijn vriend Aza Levis Gob. De jongens kregen, samen met een derde vriend, 10 jaar gevangenisstraf. Ze worden beschuldigd van rebellie tegen de staat. Ze zijn in beroep gegaan, maar de zitting wordt steeds uitgesteld omdat er nu al drie keer  geen rechter beschikbaar is.

Amnesty bezocht Ivo en zijn vrienden en blijft actievoeren voor hun vrijheid. Aza vertelde ons: ‘Jullie kennen ons niet, wij kennen jullie niet. Maar jullie zijn bij ons sinds het begin en vechten voor onze vrijheid. Wat Amnesty doet, doen zelfs onze familieleden niet. We zullen jullie daarvoor eeuwig dankbaar zijn. Jullie geven ons de kracht om niet op te geven en dag na dag door te gaan.’

Annie Alfred – Malawi

Annies leven loopt gevaar omdat ze albinisme heeft. Mensen willen haar lichaamsdelen gebruiken voor het bereiden van een ‘magische’ drank.

Meer dan een half miljoen mensen zetten zich in voor Annie en andere mensen met albinisme in Malawi. Er was veel aandacht voor de zaak, toch waren er ook afgelopen maanden weer gruwelijke moorden op mensen met albinisme. Inmiddels heeft de regering van Malawi afspraken gemaakt om misdaden tegen mensen met albinisme beter te onderzoeken en strenger te bestraffen. De organisatie voor mensen met albinisme (APAM) zei ons: ‘De morele steun van Amnesty heeft ons geholpen om vertrouwen te krijgen in onze strijd. De materialen van de Schrijfmarathon hebben geholpen om de levens te verbeteren van de slachtoffers en hun families.

Máxima Acuña – Peru

Máxima wordt bedreigd en geïntimideerd omdat ze weigert haar grond af te staan aan een mijnbouwbedrijf.

Op 14 februari bezochten Amnesty-medewerkers haar, samen met de Peruaanse minister van Justitie en Mensenrechten.  Ze overhandigden haar tienduizenden brieven uit de hele wereld en de Minister zegde toe dat er maatregelen genomen worden om Máxima en haar familie beter te beschermen. Ook is er in Peru nu meer aandacht voor de problemen van Máxima. En daar is ze blij mee, ze zei: ‘Ga door met jullie steun, en niet alleen voor mij, oke? Op veel plaatsen in Peru lijden veel vrouwen onder dit soort slechte behandelingen en mishandeling. Steun ze allemaal!’

Edward Snowden – Verenigde Staten

Edward Snowden kan levenslange gevangenisstraf krijgen omdat hij documenten van de National Security Agency (NSA) doorgaf aan journalisten. Hiermee bracht hij een internationale discussie op gang waardoor nieuwe wetten zijn gemaakt ter bescherming van onze privacy. Hij woont nu in Rusland.

Meer dan een miljoen mensen vroegen president Obama om een pardon voor Snowden. Dat is jammer genoeg niet gelukt. De actie heeft er wel aan bijgedragen dat er meer aandacht en waardering is gekomen voor het werk van Snowden als klokkenluider en de bijdrage die hij leverde aan de bewustwording rond privacy. Hij schreef ons: ‘Ik dank jullie, nederig, en met mijn hele hart voor jullie onwankelbare steun. (…) Met iedere actie, schrijven jullie het  verhaal hoe gewone mensen samenkomen, in de Verenigde Staten en over de hele wereld om onze gezamenlijke toekomst te veranderen. (…) Vergis je niet vrienden: er is onrecht in de wereld. Maar het zal niet eeuwig blijven bestaan. Daar zullen we voor zorgen.’

Peace River Valley – Canada

De inheemse bewoners van Peace River Valley in Canada dreigen door de bouw van een stuwdam hun leefgebied te verliezen. De bewoners zijn verwikkeld in een juridische strijd met de overheid, maar in januari is een verzoek van hun kant verworpen door het Canadese gerechtshof. Ondertussen zijn de voorbereidingen voor de dam in volle gang.

De brieven en kaarten van de Schrijfmarathon zijn in grote dankbaarheid ontvangen. Enkele kunstenaars zijn bezig om er een installatie mee te maken. Eén van de bewoners zei over de brieven: ‘Ze maakten een enorme indruk op me. Er is geen betere manier om te zien dat je niet alleen bent. Dat andere mensen erkennen dat het niet in orde is wat jou overkomt.’

Ilham Tothi – China

Ilham Tothi kreeg levenslange gevangenisstraf opgelegd omdat hij kritiek uitte op de Chinese autoriteiten. Meer dan tweehonderdduizend mensen vroegen om zijn vrijheid.

Ilham Tothi zit nog altijd gevangen, en zijn familie moet twee dagen reizen om hem te bezoeken. Toch voelen zij zich erg gesteund door de Schrijfmarathon. Zijn dochter Jewher vertelde ons: ‘Het is hartverwarmend dat er zoveel mensen zijn die mijn familie steunen. Het ontroerde me toen ik alle brieven zag die Amnesty had verzameld. Ik voel me sterker doordat er zoveel mensen zijn die vertrouwen hebben in mij, mijn vader en mijn familie. De aandacht die deze actie oplevert is belangrijk: hoe meer mensen weten over de zaak van mijn vader, hoe groter de veiligheid voor hem en mijn familie.’

Johan Teterissa – Indonesië

Johan Teterissa kreeg vijftien jaar gevangenisstraf vanwege zijn vreedzame activisme: hij zwaaide met een (verboden) vlag in bijzijn van de Indonesische president.

Amnesty voerde ook in Indonesië actie voor zijn vrijlating, samen met de kinderen van Johan. Via sms liet Johan weten dat hij erg blij was met deze acties, vooral omdat zijn zoons er aan meewerkten. Onder meer met een toespraak tijdens een bijeenkomst in Jakarta.

Eren Keskin – Turkije

Eren Keskin is advocaat in Turkije. Er zijn de afgelopen jaren al meer dan honderd juridische procedures tegen haar aangespannen. Na een oneerlijk proces werd ze veroordeeld voor ‘belediging van de Turkse  Staat’, terwijl ze alleen maar gebruikmaakte van haar recht op vrije meningsuiting.

Sinds de mislukte staatsgreep van afgelopen zomer is de mensenrechtensituatie in Turkije erg verslechterd. Eren werd opnieuw aangeklaagd, dit keer voor ‘lidmaatschap van een terroristische beweging’ en ‘pogingen om de staat te ondermijnen’. In afwachting van het proces is ze thuis. Ze moet zich iedere week bij de politie melden en mag het land niet verlaten’. Zelf zegt ze: ‘De internationale acties zijn de enige steun die we hebben. In landen als Turkije, waar de publieke opinie niet erg sterk is, is internationale solidariteit erg belangrijk. (…) Amnesty voert actie voor mijn rechten en ik denk zelfs dat dit de reden is dat ik niet voorarrest zit in afwachting van mijn rechtszaak. (…) ik heb Amnesty’s steun erg hard nodig. Het geeft me een veiliger gevoel. Daarom vraag ik de activisten van Amnesty om niet op te geven.’

Bayram Mammadov en Giyas Ibrahimiv – Azerbeidzjan

De studenten Bayram en Giyas kregen tien jaar gevangenisstraf omdat ze graffiti hadden gespoten op een standbeeld. Omdat ze ‘maar’ studenten zijn, lijkt het erop dat de Azerbeidzjaanse overheid verwacht dat er weinig internationale aandacht zou zijn voor deze zware straffen. Eén van de doelen van de actie was dus om zowel binnen als buiten Azerbeidzjan veel aandacht voor de jongens te vragen.  Dat is gelukt, maar ze zitten nog altijd vast. Via hun advocaat weten we dat ze zich gesteund voelen door de acties. Amnesty zal de komende tijd actie blijven voeren voor hun vrijlating.

Mahmoud Abu Zeid ‘Shawkan’- Egypte

Shawkan kan de doodstraf krijgen omdat hij foto’s maakte tijdens het hardhandig neerslaan van een demonstratie door veiligheidstroepen. Het gaat niet goed met zijn gezondheid en zijn familie maakt zich ernstige zorgen. Shawkans broer Mohamed vertelde Amnesty dat de brieven enorm belangrijk zijn en steun geven aan Shawkan zelf en aan zijn familie. Maar Mohamed is ook gefrustreerd dat ondanks alle actie er nog weinig uitzicht is op Shawkans vrijheid.