Mijn vrouw zat gevangen omdat ze zich uitsprak tegen seksueel geweld in Egypte

Mensenrechtenonderzoeker Mohamed Lofty uit Egypte, die veel politieke gevangenen en hun familie interviewde, vertelt hoe moeilijk hij het had toen zijn vrouw gevangenzat. 

Amal Fathy uit Egypte zat 15 dagen in de cel, omdat ze op Facebook een video postte waarin ze seksueel geweld veroordeelt en de Egyptische regering verwijt dat ze er niets tegen doet. Op 11 mei werd ze gearresteerd. De volgende dag ondervroeg de openbaar aanklager haar in verband met een andere zaak over haar vermeende banden met een activistische jeugdbeweging. Ze wordt nu in een van de twee zaken aangeklaagd, al blijft onduidelijk waar ze van beschuldigd wordt. Amal zit nu weer vast.

Als mensenrechtenonderzoeker heb ik heel veel mensen geïnterviewd die gevangenzaten, en hun familieleden. Ieder interview is hartverscheurend, maar ik heb hun leed nooit ten volle begrepen tot het moment dat ik er zelf mee te maken kreeg.

Het zien en het meemaken is duizend keer erger dan ik me ooit had kunnen voorstellen.

Toen mijn vrouw Amal gearresteerd werd, was ik gechoqueerd en helemaal van slag. Ze had niks gevaarlijks gedaan. Ze had absoluut geen misdrijf gepleegd. Ze had zich alleen uitgesproken tegen seksueel geweld. Maar als je je in Egypte als overlever uitspreekt, ben jij degene die gestraft wordt, niet de dader.

Geen aandacht voor misbruik

Iedereen weet dat er in Egypte en overal in de wereld seksueel geweld bestaat. Maar in mijn land is misbruik zo gewoon geworden dat er geen aandacht voor is. Als iemand dat weigert te accepteren, wordt ze een buitenbeentje. Dat is wat er met Amal gebeurd is. Ze besloot om er wat van te zeggen en haar verhaal te delen – en nu wordt ze ervoor gestraft.

Sinds mijn vrouw in mei gearresteerd werd, ben ik in beroep gegaan tegen haar gevangenschap. Ze werd op borgtocht vrijgelaten in de eerste zaak, waarin ze wordt beschuldigd van het op Facebook plaatsen van een video waarin ze seksueel geweld veroordeelt. Verder heeft ze in voorarrest gezeten voor ‘lidmaatschap van een terroristische groep’, ‘het gebruik van een website om op te roepen tot terroristische daden’, en ‘het bewust verspreiden van nepnieuws dat schadelijk zou kunnen zijn voor de algemene veiligheid en het algemene belang’.

Nu is er een rechtszaak tegen haar aangespannen, hoewel de aanklachten nog steeds onduidelijk zijn. Haar eerste verhoor was op 11 augustus in de Maadi Rechtbank in Caïro.

Ongefundeerde beschuldigingen

De beschuldigingen zijn ongefundeerd. Ze zijn absurd en belachelijk.

Amal zit momenteel in de gevangenis. Hoewel ze de noodzakelijke zaken heeft om te overleven, maak ik me zorgen over haar.

Ja, ze is een sterke vrouw die erover droomt om actrice te worden. Ze is sociaal, recht voor z’n raap, eerlijk en lacht graag. Maar de gevangenis kan zelfs de sterkste persoon eronder krijgen.

Amal lijdt aan depressie en krijgt niet de medicatie die ze nodig heeft. Onlangs kreeg ze complicaties aan haar linkerbeen en het kostte de gevangenis twee weken om de juiste medicijnen te vinden. Niemand van ons begrijpt waarom ze daar zit, en het feit dat ze voor de rechter moet verschijnen omdat ze een mening heeft, is belachelijk. Wij zijn mensen met het recht om ideeën te delen en te communiceren over onze hoop en onze angsten, zodat we de kwaliteit van ons leven kunnen verbeteren. We zouden vrijuit met elkaar moeten kunnen spreken.

Solidariteit

Ik moet sterk blijven voor Amal en onze drie jaar oude zoon. Als ik Amal in de gevangenis bezoek, doe ik mijn best om haar moreel hoog te houden – en ook dat van mezelf. Het is ongelooflijk om te zien hoeveel mensen voor Amal in actie komen en oproepen tot haar vrijlating. Supporters van Amnesty International hebben brieven geschreven, en het is hartverwarmend om tem zien hoeveel mensen solidair met ons zijn. Het geeft ons allebei de energie om door te gaan. Met zoveel mensen die achter ons staan, voelen we ons niet alleen en zullen we niet opgeven.

Het is frustrerend voor ons om in onzekerheid te verkeren. Mijn zoon en ik hopen dat Amal spoedig zal worden vrijgelaten. Als dat niet gebeurt, is dat hartverscheurend en begint de hele cyclus weer van voren af aan, zeker nu er een rechtszaak tegen haar loopt.

De Egyptische autoriteiten hebben dit soort aanklachten eerder gebruikt in pogingen om critici en journalisten het zwijgen op te leggen. Mijn vrouw was dapper, omdat ze zich uitsprak over haar ervaring met seksuele intimidatie in Egypte en zou voor haar moed geprezen moeten worden – en niet aangeklaagd.