De blauwkleurige toekomst
Tijdens het Movies that Matter Festival in Den Haag organiseert Amnesty International dagelijks een lagerhuisdebat over etnisch profileren. De deelnemers aan het debat zijn mbo-studenten. Een flink aantal heeft de ambitie om politieagent te worden. Voor de studenten is het debat een goede oefening om de eigen mening onder de loep te nemen. En voor mij, als activist en gelegenheidspresentator, is het debat een welkome herinnering aan het feit dat de jeugd de toekomst heeft. En dat is maar goed ook.
Door: Mo Anouar, activist en vrijwillig ook actief voor onder andere Amnesty International Nederland
Er wordt nog weleens gedacht dat mbo-scholen per definitie ‘zwarte’ scholen zijn. Dat geldt misschien voor het aanwezige ROC Mondriaan uit Den Haag, maar het ID College uit Gouda is zo wit als een onbeschreven A4’tje. Terwijl de delegatie ‘Handhaver Toezicht en Veiligheid’-studenten van het Albeda uit Rotterdam juist een perfecte afspiegeling van de havenstad is. Het gebrek aan diversiteit bij de politie zou al een stuk minder worden als agenten daar eens een middagje zouden gaan rekruteren in plaats van surveilleren.
Da’s logisch
‘De politie moet met stopformulieren werken om etnisch profileren tegen te gaan.’ Laten we eerlijk zijn, dat is geen stelling, maar een feit. Maar dat is natuurlijk mijn mening. De groep studenten die tegen deze stelling moet pleiten, denkt daar anders over.
Alle non-argumenten over dit onderwerp passeren de revue: van ‘te duur’ tot aan ‘in die verspilde tijd kunnen er levens worden gered’ en zelfs het erg originele doch onzinnige ‘oudere agenten kunnen zo’n stopformulier niet digitaal invullen.’ Na inhoudelijke kritiek vanuit de debat-jury komt bij de studenten toch al gauw het besef dat de één zijn veiligheid niet ten koste mag gaan van de veiligheid van de ander. En dat iemand met een kaasgeel kapsel en Delftsblauwe ogen niet kan en mag beweren dat het niet erg is om mensen zonder goede reden staande te houden.
Waar etnisch profileren eerst werd gezien als logisch onderdeel van politiewerk, zien ook de studenten in dat dit onafwendbare negatieve gevolgen heeft. ‘Da’s logisch!’ Het doet me goed om te zien dat juist deze studenten realiteitszin en inlevingsvermogen hebben. Het is zaak die te behouden.
Hoop doet leven
De afsluitende peiling is veelzeggend . Veel jongeren zijn niet langer pertinent voor meer politiebevoegdheden en tegen een controlemechanisme als stopformulieren. Ze zien de voors en tegens van beide kanten en nemen een genuanceerder standpunt in. En die nuance is belangrijk.
Maar deze ideeën kunnen alsnog gecorrumpeerd raken onder invloed van een machocultuur bij de politie. De veelbelovende studenten van nu zie ik niet snel verworden tot foute agenten, eerder slecht opgeleide agenten. En dat is minstens zo erg. Een slechte opleiding, bijvoorbeeld slechte wetskennis, werkt etnisch profileren in de hand en dat kan escaleren tot geweld tussen politie en burgers. In sommige gevallen kan dit dramatische gevolgen hebben, zoals bij de aanhouding van Mitch Henriquez. Maar bij zo’n ramp zullen deze jongeren nooit betrokken raken. Hoop doet leven.
Al bespreken de studenten vandaag, tijdens Amnesty’s lagerhuisdebat, voor het eerst de problemen en oplossingen met betrekking tot etnisch profileren, ik hoop dat het absoluut niet de laatste keer is. Want dan is de toekomst van blauw Nederland misschien wel rooskleurig.
Werk je in het onderwijs en wil je aan de slag met ons lesmateriaal over etnisch profileren? Bekijk dan Amnesty’s lespakket Een kwestie van kleur.
Wil je mij een keer in actie zien?
Kom dan naar het Controle Alt Delete-event in Breda op 14 april.
Mo Anouar is een Rotterdammer, doet HBO Communicatie en is een maatschappelijk betrokken verhalenverteller. Vorig jaar maakte hij samen met Blikopeners/Controle Alt Delete de korte film Mo onderzoekt etnisch profileren.
