Wim Rozendaal: ‘Ik wil laten zien dat daklozen ook gewoon mensen zijn’

In 2013 kwam Wim Rozendaal (70) op een feestje in aanraking met cocaïne. Hij veranderde, en raakte zijn baan en huis kwijt. Als gids bij Utrecht Underground geeft hij rondleidingen over hoe het is om te leven op straat. Sinds kort woont Wim weer in zijn eigen appartement.   

Verslaving

‘Ik kwam met een berg schulden op straat te staan. Stelen was geen optie voor mij. Het einde van mijn geld was dus ook het einde van mijn verslaving. Eerst was dat heel moeilijk, nu ben ik blij dat het zo gelopen is. Ik ben gelijk vrijwilligerswerk gaan doen om bezig te blijven, op een gegeven moment wel negen verschillende dingen tegelijk, vijftig uur per week. Vijf jaar geleden begon ik met de rondleidingen over dakloosheid in Utrecht. Ik maakte zelf mee dat mensen in een grote boog om je heen lopen en wil laten zien dat daklozen ook gewoon mensen zijn.’ 

Eenzaamheid

‘Als je dakloos bent, kun je geen bezoek meer ontvangen. Toen ik net op straat stond, belden mensen wel eens: “Zullen we een terrasje pakken?” Maar als je dat twee keer hebt gedaan en je kunt nooit iets terugdoen, voelt dat niet goed. Ook familie haakt vaak af. Daarom neem ik tijdens de rondleiding groepen mee naar de binnentuin bij het Museum Catharijneconvent. Daar staat een boom met aluminium plaatjes met naam, geboortedatum en overlijdensdatum van daklozen die in eenzaamheid zijn overleden. Dat maakt altijd veel indruk.’   

Recht op een huis

‘Het gaat in onze samenleving altijd over wat een dakloze kost. Toch kun je beter investeren. Veel daklozen worden uit huis gezet vanwege een huurachterstand. Maar, op den duur moeten ze toch een woning. We moeten naar behoefte bouwen en niet naar wat economisch leuk is. Volgens artikel 22 van de Grondwet heeft iedereen recht op een huis, en daar blijf ik me voor inzetten.’  

In deze rubriek portretteert Fotograaf des Vaderlands Marwan Magroun bevlogen Nederlanders.