Tienerjongen

Serhii, vader van tiener Iliya, huilt bij het levenloze lichaam van zijn zoon op een stretcher van een tot medische post omgevormde kraamkliniek in Marioepol, Oekraïne, 2 maart 2022.  

Aanvankelijk, in de eerste weken na de invasie, stroomden er vooral foto’s gemaakt door burgers naar buiten. Mensen wier huizen, levens, net waren verwoest. Deze amateurfoto’s ontroerden me meer dan de professionele fotojournalistiek. Er zat iets ‘echts’ in de drang van burgers om te documenteren wat zojuist was gebeurd, terwijl sommige persfoto’s afstandelijker waren. Deels omdat de burger er precies op het betreffende moment was, terwijl journalistiek over het algemeen vertraging oploopt.

Maar toen zag ik deze adembenemende foto. Ik was volkomen ontdaan door de zinloze vernietiging van een jonge tiener het enorme verdriet van zijn vader. Voor mij is dit de sterkste foto die de wreedheid van de Russische oorlog vastlegt. Dat is wat fotojournalistiek kan doen: urgentie laten zien. Mobiliseren, opstaan en zeggen: nee! We moeten iets doen. 

Update: Evgeniy Mololetka is met de serie, waar deze foto onderdeel van uitmaakt, een van de winnaars van het Regional contest van World Press Photo 2023 Europe – Stories en won met een andere foto uit deze serie de World Press Photo Foto van het Jaar.