‘Als tolk van Eritrese asielzoekers ontdekte ik mijn roeping: de cultuurkloof overbruggen’

In deze nieuwe rubriek portretteert Fotograaf des Vaderlands Marwan Magroun bevlogen Nederlanders. Dit keer: Daniël Grmazion (38), consultant en sociaal ondernemer bij onder meer stichting Nieuwlander (voorheen stichting Lemat) die statushouders begeleidt in het integratieproces.

‘Ik zie mensen opbloeien. Integreren doen wij samen, zo heette ons project in Rotterdam en Assen waarbij we nieuwkomers koppelen aan “oudkomers”, mensen die al ingeburgerd zijn. Met wekelijkse taallessen, culturele activiteiten en sport, worden ze geholpen om hier een waardig leven op te bouwen.’ 

Motivatie 

‘Mijn ouders zijn hiernaartoe gevlucht uit Eritrea toen ik 2 jaar oud was. Dus ik groeide op in Nederland, maar kreeg thuis de Eritrese culturele waarden mee. Zo vormde ik voor mijn ouders de brug naar de maatschappij. Dat was soms best lastig: ik kon mijn moeder bijvoorbeeld alles wijsmaken wat er op school gebeurde. Dat is niet goed voor een kind. In Nederland is het juist belangrijk dat ouders betrokken zijn bij school, en hun kind stimuleren. Dat heeft mijn moeder echt moeten leren.  

Maar het heeft me ook gebracht bij waar ik nu ben. Als tolk voor Eritrese asielzoekers moest ik toezien wat de enorme cultuurbarrière aanrichtte. Ze gaven allemaal sociaal wenselijke antwoorden, ook als dat slecht uitpakte voor hun asielproces. Dat doe je in Eritrea: braaf ja en amen zeggen tegen instanties. Maar Nederlanders zijn gewend dat je assertief bent. Toen wist ik: ik heb mijn roeping gevonden. Ik heb deze twee culturen in mij zitten en ik ga de cultuurkloof overbruggen.’ 

Voorbeeld 

‘Mijn moeder besloot helemaal uit zichzelf Nederlands te leren. Zonder hulp, want er was nog geen inburgeringsplicht, ging ze naar het buurthuis en kreeg daar les van gepensioneerde dames die vrijwilligerswerk deden. Daar ben ik heel trots op. En het was gezellig dat we, als ik uit school kwam, samen ons huiswerk konden maken.’