Schelden op twitter: geen bleke incel, maar ‘de taal van het innerlijke zelf’
Sociale media, hackers en algoritmes: tech-journalist Gerard Janssen legt in deze rubriek uit waar het botst met mensenrechten. Deze keer: gescheld en gevloek op Twitter werkt als een soort natuurlijke pijnstiller.
Op de dag dat Olivia Newton-John overleed was ik in New York. Iedere maandagavond is daar in het Bryant-park een filmvertoning. Dit keer was het Grease 2. Voordat de film begon, verscheen een foto van Newton-John op het scherm, met haar geboortedatum en de sterfdatum, en mensen juichten of floten.
Ik zat op een stenen trap. Naast mij kwamen twee zusjes zitten. De oudste een jaar of 14 en de kleinere een jaar of 8. De oudste zus kon de aandacht niet goed bij de film houden. Iets wat ik wel begreep. Grease 2 is, in tegenstelling tot het origineel, echt wel een &*###$@-film. En zelfs Olivia Newton-John speelt er niet in.
Het meisje zat razendsnel op een enorme telefoon te tikken. Hele woorden rolden eruit. Ik kon op haar scherm meekijken. Ze zat op een platform waar Japanse anime-figuren werden gedeeld. En er stonden de meest beledigende teksten.
‘Fucking gay clowns fucking bitches shut the fuck up.’
Het duurde even voordat tot me doordrong dat het dit ogenschijnlijk lieve meisje zelf was dat deze teksten intikte. Ik kon mijn ogen niet geloven. Het contrast tussen wat ik in de echte wereld zag en wat ik op de telefoon zag, was zo groot, dat ik het niet eens afschrikwekkend vond. Het was te absurd.
Als ik niet wist dat dit meisje deze teksten had getikt, had ik gedacht dat het een bleke incel was of een alt-right-Trump-supporter. Maar dit was een meisje dat tussen het tikken door goed voor haar kleine zusje zorgde.
Hand in ijswater
Getriggerd door deze gebeurtenis ging ik later wat googelen. Waarom gebruiken tieners onderling agressieve taal? Waarom schelden en vloeken ze zoveel? Ik kwam bij verschillende interessante onderzoeken uit. Eén besprak een experiment waarbij proefpersonen een hand in ijswater moesten steken. De ene groep moest zwijgen, de andere groep mocht zich helemaal laten gaan. De mensen die scholden en vloekten konden hun hand langer in het ijskoude water houden dan mensen die zich beschaafder gedroegen. Dit effect is er niet alleen voor fysieke pijn. Ander onderzoek heeft ook verbanden gevonden tussen vloeken en het kunnen verdragen van sociale pijn. De pijn die je voelt als je afgewezen wordt, gepest of een dierbare verliest, kun je verlichten door te vloeken en te schelden. Krachtwoorden zijn een soort natuurlijke pijnstillers.
In de wereld van de psychiatrie zijn er felle discussies over. Sommige psychiaters vinden dat er in de praktijk beschaafd gecommuniceerd moet worden, andere moedigen het gebruik van vloeken en scheldwoorden juist aan. Deze psychiaters zien het als de taal van ‘het innerlijke zelf’.
Lees ook:
Word ik via mijn telefoon bespioneerd?
Ik moet er steeds aan denken als ik op Twitter weer iemand zie die moppert dat het niet leuk meer is op Twitter, omdat er zoveel gescholden wordt. Of als ik weer iemand zie die de pijnstillende taal van zijn of haar ‘innerlijke zelf’ gebruikt.
Waarschijnlijk is het net als bij pijnstillende pillen. Soms komen ze goed van pas, maar meestal kun je beter iets anders slikken.
Hoe dan ook is het beter om de woede te richten op al die &!%&*#!-bedrijven die het gebruik van scheldwoorden en bedreigingen via hun &%$!!-algoritmes belonen, omdat ze alleen geïnteresseerd zijn in hun %$!-investeerders.
