Nuance

Hoon en bedreigingen naar je hoofd geslingerd krijgen, omdat je voor vrede pleit en genuanceerd kijkt naar een ingewikkeld conflict.  

Het klinkt tegenstrijdig, maar als het over de oorlog in Israël en Palestina gaat, is eigenlijk elke positie omstreden. Of je nu de ene partij kiest of de andere, of een staakt-het-vuren bepleit: het zal luidkeels worden afgekeurd.   

Ook hier op de redactie hebben we stevige gesprekken gevoerd. Wat willen we laten zien? Welke afwegingen tellen het zwaarst? Is het wel of niet ongepast om een vredelievend tafereel te tonen in oorlogstijd? Oordeel zelf, de betreffende foto ziet u hier. 

Doorslaggevend was het idee dat je altijd de extremen hoort, terwijl er in het dagelijks leven juist zoveel verschillen en nuances zijn. Die verschillende stemmen komen verspreid door het blad aan bod. Wat ze gemeen hebben: een weigering om deze gecompliceerde kwestie zwart-wit te benaderen. Natascha van Weezel, die van Israël houdt én kritisch is op de regering, en om die genuanceerde positie wordt bedreigd. Kefah Allush, die opeens aan iedereen moet vertellen hoe het is om Palestijn te zijn. Onze columnisten Arnon Grunberg en Linda Bilal. Elk van hen is op een geheel eigen manier persoonlijk verbonden met dit conflict.  

En dan is er nog die andere grote oorlog, die we ook niet uit het oog mogen verliezen. De Oekraïense Oleksandr vertelt kwetsbaar en openhartig aan journalist Paul Teunissen over het enorme dilemma waar hij sinds de Russische inval mee worstelt. Wat bij het lezen de vraag oproept: is meevechten de enige manier om je vaderland te steunen?