Myriam Mater: ‘Er is plaats voor iedereen in de wereld’
Al zo’n tien jaar lang vertelt Myriam Mater (92) voor het project Oorlog In Mijn Buurt over haar kindertijd in de Tweede Wereldoorlog aan leerlingen uit groep 7 en 8. Dat koppelt ze aan actuele gebeurtenissen, zoals de oorlog in Gaza.
Juf
‘Ik was 9 jaar oud toen de oorlog begon. Het laatste stuk ben ik ondergedoken, niet als Joods kind, want ik was half Joods, maar omdat mijn vader werd gezocht. Hij zat in het verzet.’
‘Nog altijd zijn er oorlogen. Dat kunnen wij niet veranderen, maar we kunnen wel op ons eigen vierkante centimetertje een beetje begrip voor elkaar opbrengen. “Ja juf”, zeggen de kinderen dan, “we hebben straks speelkwartier, dan gaan we heel aardig doen.” Daarvoor doe ik het.’
Simpele gesprekken
‘Prachtige vragen stellen ze. “Zijn alle Joden aardig?” Dan zeg ik: “Bijna alle mensen zijn gelukkig aardig. En sommige mensen niet. Dat is precies zo voor de Joden.” Het zijn geen diepzinnige discussies, daar zijn ze nog niet aan toe. En dat ligt mij ook wel, dat ik op een simpele manier met ze kan praten.’
‘Vind je Palestijnse kinderen aardig? Vreselijk dat ze dat moeten vragen’
Lees ook:
Natascha van Weezel schrijft een brief aan haar babyzoontje over Israël
‘Een jongetje zei een keer: “Ik ben Joods, maar mijn vader heeft me nooit verteld dat er ook niet aardige Joden bestaan. Maar ik geloof dat u gelijk heeft. Ik ga dat aan mijn vader vertellen.” Fantastisch: dan gaat er bij hem thuis een gesprek ontstaan.’
Moeilijke vragen
‘“Vind je Palestijnse kinderen aardig?” Vreselijk dat ze dat moeten vragen. Het is precies even erg als er Palestijnen vermoord worden. Die verschrikkelijke regering in Israël en die afschuwelijke kolonisten, dat zijn slechte Joden. Er is plaats voor iedereen op de wereld. Dus ik antwoord: “Ik ga toch niet geloven dat ze minder aardig zouden zijn dan andere kinderen, omdat ze Palestijns zijn?” Ja, dat begrijpen de kinderen wel.’
In deze rubriek portretteert Fotograaf des Vaderlands Marwan Magroun strijdvaardige Nederlanders.
