‘In mijn droom beschermt het Syrische leger de demonstranten, zoals het Libanese leger dat doet’

Er woedt een revolutie in Libanon.
Intensief volg ik het nieuws. Het doet me dromen van een nieuwe revolutie in Syrië. Het Syrische leger beschermt de demonstranten in het hele land, zoals het Libanese leger dat doet.

Dan word ik wakker. Op mijn wijsvinger probeer ik sporen te vinden van de blauwe inkt van de vrije verkiezingen waarvan ik droomde.

Ik besluit een wandeling te maken in Amsterdam. Mijn telefoon trilt. Libanese vrienden sturen me video’s van de protesten. Ik kan amper geloven dat ze in Libanon met miljoenen op pleinen staan. Ze eisen vrijheid en vervloeken hun president en parlementsleden. Eén voor één, met naam en toenaam.

De droom van vrijheid kietelt me opnieuw. Lang heb ik die droom onderdrukt. Een ander filmpje toont een huilende soldaat van het Libanese leger. Hij weigert de revolutionairen te onderdrukken. Hij verdedigt hen tegen Hezbollah, de Amal-beweging en andere milities die de opstand weigeren te erkennen.

Ik vecht met mijn vingertop tegen rollende tranen en stop mijn telefoon weg. Alsof er niets aan de hand is loop ik verder. Maar mijn gedachten dwalen af naar Syrië. Ik zie hoe de dappere soldaten van het Syrische leger de revolutionairen neerslaan. Ook bombarderen ze mijn geliefde stad Aleppo met granaatscherven, vatbommen en andere explosieven. U ziet, de situatie verandert volledig wanneer het leger de bevolking beschermt.

De stilte

Op de Dam kom ik een Nederlandse vriendin tegen. Even overheerst de stilte, tot ze vraagt naar de situatie in Noord-Syrië, waar de Turken zijn binnengevallen om de Koerden te verdrijven. ‘Het enige wat ik weet’, antwoord ik haar, ‘is dat de Koerden zich met het regime hebben verenigd en dat ze hun gebied hebben overgegeven. Erdogan, die ooit voor ons Assad bedreigde, bedreigt de wereld nu met ons. Hij is nu een bondgenoot van Rusland… Van Assad zelf… Al vanaf het begin kennelijk…’

De Turken willen vanuit Syrië hun grenzen verdedigen. De Russen beschermen Assad. Iraanse bedrijven zijn begonnen met de wederopbouw van Aleppo, mijn stad. Het regime leek blind voor de Turkse indringing, maar veroordeelt de invasie als het openbaar nieuws wordt. Het Syrische pond is enorm gekelderd. Eén Amerikaanse dollar staat gelijk aan 750 Syrische pond. Ook de Turkse lira crasht nu, dat weet ik zeker, net als de Russische roebel en de Iraanse rial.

Ik kom uit die regio, genegeerd door een wereld die te verveeld is om gruwelmisdaden te blijven veroordelen.

Wat ik vandaag weet, is dat er een revolutie in Libanon is. Beste vriend, heeft u wel gehoord van de revolutie in Libanon?