The Hot Peaches in repetitie: ‘Drag is niet zwak, het is juist sterk’

Queergeschiedenis komt tot leven bij de voorstelling The Hot Peaches, over de gelijknamige spectaculaire performance-groep uit de jaren zeventig en tachtig. ‘Ik voel heel veel urgentie.’

De make-upartiest stapt om de kapstoel heen, druk in de weer met allerlei poedertjes. Dan klinkt ineens de vraag: ‘Hoe close ben je met je ouders?’

‘Ik ben héél close met mijn moeder’, zegt de jongen die opgemaakt wordt. Het make-upkwastje strijkt op en neer over zijn wang, terwijl hij vertelt hoe verbonden hij zich met haar voelt. ‘En hoe zit dat met je vader dan?’ Een diepe zucht. ‘Ja… nou ja, het is wel gewoon helemaal prima nu… Hij heeft gewoon andere ideeën. Dat mannen sterk moeten zijn en zo.’ Hij krijgt een verontwaardigde blik van de anderen. ‘Wat? Drag is niet zwak, het is juist sterk.’

The Hot Peaches is een jongerenvoorstelling in wording – geïnspireerd op het verhaal van het rondreizende drag-mime-performance-gezelschap met dezelfde naam uit de jaren zeventig en tachtig. The Hot Peaches maakten spectaculaire en activistische shows, en waren tegelijkertijd een hecht gezelschap. Een gemeenschap waarbij queer mensen een nieuw thuis vonden. Hot Peach Jimmy Camicia schreef er een boek over: My Dear, Sweet Self. Stukjes uit dat boek komen in bewerkte vorm terug in deze voorstelling, vervlochten met (al dan niet fictieve) persoonlijke verhalen die aansluiten op de wereld van nu.

Make it techno

Tijdens de repetitie buigen de acteurs zich over de muziek voor een van de showscènes. Opgewekte klanken schetteren uit een telefoon. ‘Het moet niet te veel als een bruiloftsfeest klinken’, zegt iemand. ‘Ik dacht aan iets bellydance-achtigs’, zegt een ander. ‘Maar make it techno!’ Regisseur Timothy de Gilde klapt in zijn handen. ‘Dat, ja!’ Hij draait zich om en zegt: ‘Kijk, dit is co-creatie in volle gang.’

‘Wat mij betreft staan The Hot Peaches voor het vieren van alles wat niet de norm is’, vertelt De Gilde. Hij maakt de voorstelling samen met acht performers. Allemaal hebben ze een andere achtergrond in de podiumkunsten, verschillende roots en op verschillende manieren een persoonlijke fascinatie voor identiteit en gender. Al die invloeden brengen ze mee naar The Hot Peaches. Afgaande op de eerste scènes blijkt dat een sprankelende show te worden vol spektakel, glitters en veren. Vol hoop dat er altijd een plek is waar je je thuis kunt voelen en waar je jezelf kunt zijn.

Kort geleden

‘Ik voel heel veel urgentie’, vertelt acteur Floyd Koster. ‘Dit gaat over een heel belangrijke periode in de queergeschiedenis. Als je leest hoe de politie in de jaren zeventig mocht optreden tegen gays… Je werd gewoon opgepakt en in de cel gezet. En je kunt je niet eens voorstellen hoe erg het was als je dan ook nog zwart was, of trans. Het is zó kort geleden dat dit gebeurde. Dat heeft me heel erg geraakt. The Hot Peaches zijn toen opgestaan voor hun bestaansrecht. Leden van de groep zijn bijvoorbeeld ook bij de oprichting van de Pride betrokken geweest. Deze verhalen moeten we blijven vertellen. De situatie is nu wel echt anders, maar nog altijd zijn er veel maatschappelijke fricties. Het klinkt als het grootste cliché ever, maar toch is het belangrijk om te blijven zeggen: “Het is oké om jezelf te zijn.” We moeten vieren dat we onszelf kunnen zijn. Er is altijd iemand in het publiek die dat even nodig heeft.’

Te zien van 21 september t/m 25 november in theaters in het hele land.  www.wijzijndox.nl of www.toneelmakerij.nl