Fransje Franje
Frans Timmermans wil president van de Europese Commissie worden. Aan de termijn van Jean-Claude Juncker, Europa’s huidige number one, komt in mei 2019 een einde.
Timmermans is nu vicepresident. Daar heeft Europa er zeven van, maar Timmermans is Eerste Veep en dus Junckers handen, voeten, ogen en oren. Is Juncker verhinderd, dan geeft Timmermans acte de présence, heeft Juncker een ingewikkeld dossier, dan handelt Timmermans dat even voor hem af. Naast dit alles is hij Brussels Great Communicator, een ras-storyteller in zeven talen. Geen wonder dat ze hem ook wel Frans Solo noemen, in een variatie op Han Solo, de intergalactische James Bond in Star Wars.
Ik vraag me af hoe vaak Timmermans zijn feestneus nog uit de la la la la la haalt
In de zomer van 2015 kwamen meer dan een miljoen migranten en vluchtelingen naar Europa. Lidstaten voelden zich overweldigd, neonazi’s marcheerden door Europa’s steden en dorpen en de interne grenzen gingen op slot. In oktober 2015 hing de Europese Commissie lamgeslagen in de touwen. De ‘migratiecrisis’ kon het einde van Europa betekenen, zei Juncker. ‘Onze gloriejaren zijn voorbij.’ Verdeeldheid en separatisme sloegen gaten in de Europese droom. Laat mij maar even, dacht Timmermans. Het gebrek aan vertrouwen tussen lidstaten is een ‘oude Europese ziekte’, zei hij; hij ging de lidstaten wel even genezen. Migratie kwam boven aan de Europese agenda en Timmermans beheerde de portefeuille – met honderden miljoenen euro’s om aan antimigratiemaatregelen te besteden. De EU-Turkijedeal in maart 2016 werd zijn finest hour: de vluchtelingenstroom stopte.
Maar in juni 2016 was de ‘Timmermania’ in de EU pardoes voorbij. Groot-Brittannië stemde voor Brexit en die portefeuille kreeg Timmermans níét. Een of andere Fransman mocht de onderhandelingen doen. De schijnwerpers verplaatsten zich van Lesbos naar Londen en Timmermans bleef verloren achter met 50 duizend vluchtelingen waar Europa niet langer in was geïnteresseerd, zolang Timmermans ze maar dáár hield, in Griekenland. In de zomer van 2018 bezocht Timmermans het detentiecentrum Moria op Lesbos, het smerigste vluchtelingendetentiecentrum op het westelijk halfrond met twee keer zoveel bewoners als waar plaats voor is. Timmermans bracht een boodschap van zijn broodheren, de Europese leiders: betere opvang voor de vluchtelingen zat er niet in, want dat ‘zou een verkeerde boodschap zenden en een nieuwe golf van migranten veroorzaken’, zei hij.
De kampbewoners doen dienst als wandelende vluchtelingenverschrikkers en Frans Timmermans is hun baas. Velen kunnen hun taak niet aan; zelfs kinderen in het kamp proberen zich van het leven te beroven.
Fans noemen Timmermans liefkozend wel Fransje Franje, vanwege zijn
savoir vivre. Ik vraag me af hoe vaak hij zijn feestneus nog uit de la la la la la haalt.
Die verkiezingen voor het EC-voorzitterschap gaat hij niet winnen. Uiteindelijk gaat de baan naar de pan-partij die in het Europarlement de meeste zetels binnensleept. Dat zullen níét de socialisten zijn. Dat gedachtegoed is uit Europa zo goed als verdwenen.
Wordt Vervolgd, nov. 2018
