Over de grens, in Calais
Dat beeld van het driejarige, Syrische jongetje in rood T-shirt en blauw broekje kennen we allemaal. We hoeven onze ogen maar te sluiten en daar ligt hij: zijn gezicht half verborgen in het zand, armpjes langs zijn lichaam, terwijl de branding van de Middellandse Zee onverstoord tegen hem aan kabbelt. Het is een beeld dat snijdt, en dat politici wereldwijd verlokte tot grootse uitspraken: dit nooit meer.
En toch is daar deze foto van de Italiaanse fotograaf Francesco Anselmi. Warm ingepakte lichamen liggen voor dood op het strand van Calais; ze liggen daar ter nagedachtenis aan de 347 mensen die sinds 1999 zijn omgekomen op de Frans-Britse grens. In herinnering aan de 27 overstekers die vorig jaar november op weg naar Engeland kapseisden en waarmee het Kanaal het dodelijkste incident met migranten ooit beleefde.
Op dit beeld is het niet de zonovergoten Turkse kust maar het winderige duin van Calais, niet het snijdende rood-blauw maar een spel van grauwe grijstinten dat wederom de achterkant van ons grensbeleid toont.
