Deserteur in Myanmar
Een jonge, Myanmarese politieagent warmt zich aan de gloed van haar mobieltje. Ex-politieagent moeten we zeggen, nu ze de bevelen van de junta niet langer opvolgt en naar India is gevlucht: ‘Wij kunnen onze mensen niet langer pijn doen.’
Wanneer het begon te knagen? Misschien al wel vlak na die eerste februari, toen het leger van Myanmar de volledige macht greep en beval om ieder protest hard neer te slaan. Wie weet uitte haar verzet zich eerst nog voorzichtig, hield ze zich bij gewelddadige acties en nachtelijke huiszoekingen op de achtergrond. Of waarschuwde ze demonstranten op voorhand voor de komst van haar politie-eenheid.
‘Liever democratie dan een goede man’
Maar als je buurtgenoten uit woede elke nacht op potten slaan; als leeftijdsgenoten in prinsessenjurken voor je staan met een bord ‘Wij willen liever democratie dan een goede man’; als jouw mensen zich tegenover je verschansen met katapulten en verdedigingsschilden van oude autobanden, wat doe je dan?
Straks rolt de ex-politieagente samen met 34 gevluchte collega’s een slaapmatje uit in het Indiase dorp dat hen heeft opgevangen. Maar eerst nog een berichtje naar huis, vlak over de grens, waar ze niet snel naar terug zal kunnen keren.
