De schaduweconomie wordt overschaduwd

Wij hebben er in het post-Obama-tijdperk een handje van om wat geringschattend naar onze transatlantische bondgenoot te kijken. Maar in de Amerikaanse staat Californië is de noodhulp een stuk socialer dan hier. 

Want al die ongedocumenteerde, veelal Mexicaanse, arbeidsmigranten die door de coronacrisis werk en inkomsten zijn kwijtgeraakt, kunnen in Californië noodhulp krijgen uit het Covid-19 relief fund. De staatsoverheid heeft samen met liefdadigheidsinstellingen 125 miljoen dollar beschikbaar gesteld.  

Ook Nederland kent een grote groep ongedocumenteerde arbeidsmigranten: de schattingen lopen uiteen van zo’n 35 duizend tot ruim 130 duizend. Dit zijn geen uitgeprocedeerde asielzoekers, maar mensen die op bijvoorbeeld een toeristenvisum zijn gekomen en zijn gebleven om te werken. Zij willen juist onder de radar blijven en regelen via hun eigen netwerk huisvesting en banen.  

Haarfijn laat onderzoeksjournalist Huib de Zeeuw in de reportage zien hoe keihard deze harde werkers worden geraakt die, let wel, géén steun krijgen van de verder zo gul aan miljardenbedrijven en kleine zelfstandigen uitdelende Nederlandse overheid.  

Dit zijn de onzichtbare schoonmakers van onze huizen, van de hotels voor onze weekendjes weg en van de restaurants voor afspraakjes. Het zijn de stille arbeidskrachten die onze nagels gladlakken, ons ‘masseren’ in salons, onze sappige biefstukjes uitzagen in slachterijen en de pilletjes produceren voor als we willen feesten. De schaduweconomie is gigantisch, en het coronavirus heeft haar volledig overschaduwd. Piepende remmen, stil.