Dankzij u

Zonder haar leden en activisten is Amnesty nergens. Wij zijn geen organisatie van een paar mensen in een kantoorgebouw, maar een beweging van miljoenen mensen wereldwijd die elk hun onmisbare bijdrage leveren. Over de hele wereld kunnen wij onderzoek doen, rapporten uitbrengen, onze bevindingen van de daken schreeuwen en via acties, lobby en onderwijs ervoor zorgen dat onrecht stopt. Daar zorgt u als lid met uw financiële bijdrage voor. U en onze andere leden zorgen er ook voor dat wij namens miljoenen mensen spreken, waardoor onze boodschap een grotere impact heeft.

Wij zijn onze leden dan ook zeer dankbaar. Daarom stuurde ik onlangs een deel van onze trouwe leden een presentje. Het ging om zo’n driehonderd mensen die al vijftig jaar Amnesty-lid zijn. Dat betekent dat zij al lid waren voordat ik geboren werd. Dit zijn de leden van het eerste uur, die zich kort na de oprichting in 1968 bij ons aansloten. Ik vind dat erg bijzonder en vroeg me af: wie zijn deze mensen? Wat was hun motivatie om lid te worden? En waarom bleven zij?

Wat is de motivatie van mensen om lid te worden?

Tot mijn grote blijdschap kreeg ik een enorme hoeveelheid prachtige reacties. Handgeschreven brieven, e-mails, gedichten, decennia oude Amnesty-kaarten. Mensen, veelal in de 80, schreven me over hun motivatie om lid te worden, over het vrijwilligerswerk dat ze voor Amnesty deden. Hele levensgeschiedenissen vertrouwden ze mij toe. Sommige prachtig, sommige tragisch. Soms was er een concrete aanleiding voor hun lidmaatschap (de Spaanse dictator Franco werd een paar keer genoemd), maar vaker was er een algemeen gevoel van iets willen doen tégen onrecht en onvrijheid en vóór anderen. En vrijwel allemaal schreven ze: ‘We blijven Amnesty steunen zolang we kunnen.’ Want, zo concludeerden zij allen: dat is helaas nog steeds hard nodig.

Bekijk ook het portret van vrijwilliger Marianne, die 50 jaar Amnesty-lid is

Ik weet niet wat uw reden is om lid te zijn van Amnesty, maar ik hoop dat wij u ook kunnen motiveren om vijftig jaar lid te blijven. Zolang ons werk nog nodig is tenminste.