Dagmar Oudshoorn
© Jitske Schols

Niet ver van mijn bed

Twee grote verhalen in deze Wordt Vervolgd zijn gewijd aan mensenrechtenschendingen in Nederland. Ik weet dat een deel van onze achterban dat veel vindt. Waarom al die aandacht voor wat er mis is in Nederland? Het valt hier toch best mee? Is het in andere landen niet veel erger? 

Dat mag zo zijn, en Amnesty blijft zich uiteraard hard inzetten voor mensenrechten elders in de wereld. Maar dat ontslaat ons niet van de plicht om ook dichter bij huis de vinger aan de pols te houden. Want hier, ‘op kleine plaatsen, dicht bij huis’ beginnen, volgens een beroemde uitspraak van Eleanor Roosevelt, de mensenrechten. 

In elke democratische rechtsstaat is het van belang goed naar jezelf te blijven kijken. Zelfgenoegzaam achteroverleunen is gevaarlijk. Alleen door alert te blijven kun je ervoor zorgen dat je niet ongemerkt naar de verkeerde kant opschuift. Elke keer dat je een fractie opschuift, brokkelt er een stukje van het mensenrechtenbouwwerk af. Totdat het helemaal instort. Daarom is het van belang er vroeg bij te zijn. Amnesty fungeert daarbij als waakhond. Overal, dus ook in Nederland.  

Het valt hier toch best mee? Is het in andere  landen niet veel erger? 

We trekken aan de bel als de overheid mensenrechten met voeten treedt. Zo zijn we kritisch over de manier waarop Nederland ongedocumenteerden opsluit. En vestigen we de aandacht op etnisch profileren door de politie. Maar we slaan ook alarm als we gevaarlijke tendensen ontwaren, zoals het steeds meer vertrouwen op algoritmes. Dan wijzen we op de risico’s daarvan. Dat is onze taak.  

Dat betekent niet dat we op alle slakken zout leggen. Over fake nieuws en populisme maak ik mij zorgen, maar we slaan niet bij elke uiting daarvan hard op de trom. In een gezond debat worden soms dingen gezegd waarvan mijn haren overeind gaan staan, maar dat moet kunnen. De vrijheid van meningsuiting is uiteraard een groot goed. Maar ook daaraan zijn grenzen. De mensenrechten zijn daarover duidelijk. Als er sprake is van haatzaaien of oproepen tot geweld, laten wij van ons horen. Zo houden wij ons eigen huis op orde. 

Lees ook