Ballenbeleid
Het slappe EU-beleid waarin verdrinkende migranten en vluchtelingen gered worden en dan nog kans maken op een Europese verblijfsvergunning ook, moedigt meer gelukszoekers aan. Australië pocht het beter te doen: daar slepen ze elk bootje met passagiers en al naar detentie-eilanden in de Stille Zuidzee. Niet één krijgt een verblijfsvergunning. Gevolg: bijna geen bootjes meer.
Geert Wilders prees ‘de ballen’ die Australië laat zien met zijn ‘Stop the Boats’-beleid. Nigel Farage vindt het ‘innovatief’. Ultrarechts in Oostenrijk, Duitsland, Denemarken en Italië willen dat de EU het ook zo goed gaat doen: geen verblijfsvergunningen meer voor die illegalen, maar wég ermee!
In werkelijkheid is ‘Stop the Boats’ een sof. Het ‘nooit een verblijfsvergunning’-beleid geldt alleen voor het kleine aantal bootvluchtelingen dat door de Australische marine onderschept wordt en naar de eilanden Manus en Nauru wordt afgevoerd. Die groep krijgt inderdaad geen verblijfsvergunning, maar Australië zit evengoed met ze opgescheept. Volgens het VN-vluchtelingenverdrag zijn de meesten wel degelijk echte vluchtelingen, en ze mogen dus niet naar huis worden teruggestuurd.
Geen prijs is Australië te hoog en geen leugen te groot om te laten zien hoe keihard ze optreden tegen ‘illegale migranten’
Daarom probeert Australië ze te ruilen. Met de VS bijvoorbeeld heeft Australië een (moeizaam verlopende) deal: de VS neemt vluchtelingen van Manus en Nauru over, maar dan moet Australië vluchtelingen uit Centraal-Amerika van de VS overnemen. Als vluchtelingen vanuit Australië kans hebben op een transfer naar de VS, blijft er natuurlijk weinig over van je modelbeleid. Maar dat vertelt Australië ons niet. Het laat slechts trots zijn ballen zien.
Wat Australië er ook niet bij vertelt, is dat je als vluchteling Australië gewoon wel binnenkomt als je per vliegtuig komt. In 2017 bemachtigden 27.931 mensen een toeristenvisum en vroegen na de landing asiel aan. De meerderheid zal dat ook krijgen.
Per maart 2019 zaten op Manus en
Nauru in totaal 1.015 asielzoekers. Zij zijn het resultaat van het ballenbeleid: 1.015 zielen die uitgebuit worden door Australische politici en media. Naar hen wordt gewezen in het debat over ongecontroleerde immigratie, gevaar voor de nationale cohesie, de Australische normen en waarden, terrorisme en criminaliteit.
Die mensen moeten jaren wachten op juridische hulp. Er zijn mensen overleden omdat ze ziek waren en niet naar een dokter mochten. Vrouwen en kinderen zijn niet beschermd tegen seksueel geweld. Mensen verhingen zich, er waren er die zichzelf in brand staken. Kinderen dronken bleekwater om er een einde aan te maken. Er zijn hongerstakingen.
‘Stop the Boats’, want Australië zit vol. ‘Het verkeer staat vast, de bussen en treinen zijn vol, scholen kunnen niet meer leerlingen aannemen’, zei Scott Morrison onlangs – de premier van zo ongeveer het leegste land ter wereld.
Geen prijs is Australië te hoog en geen leugen te groot om te laten zien hoe keihard ze wel niet optreden tegen ‘illegale migranten’. Nou ja, tegen die 1.015 dieptragische stakkers dus.
